مدرسه بین المللی پژوهش کمی و کیفی اولین و بزرگترین مرکز بین المللی برگزارکننده دوره های روش پژوهش و نرم افزارهای پژوهش کمی، کیفی، آمیخته و مروری در ایران

علی رغم ویژگیهای مهم پژوهش کیفی در مقام مقایسه با پژوهش های کمی، این شیوه با انتقادات و چالشهایی رو به رو است. بیشتر این انتقادات از سوی طرفداران اثبات گرایی است(بورمن و پرسیل گوئز،1986) که حضور استراتژی غالب کیفی را در صدر تحقیقات اجتماعی برنمی تابند. با این وجود این انتقادات را می توان چالشهایی برشمرد که پژوهشگر بایستی در انجام پژوهش به آنها توجه کند تا بهترین نتیجه ممکن را در پاسخ به سوال پژوهشی به دست آورد. برایمن(2008:391)،چهار انتقاد عمومی را از پژوهش کیفی بیان می کند که عبارتند از:

اینکه مدل تدوین شده توسط محقق بر مبنای چارچوب نظری و پیشینه تئوریک آن تا چه اندازه با واقعیت انطباق دارد؟ سوالی است که هر پژوهشگری که مدل خود را بر اساس مدل سازی معادلات ساختاری تدوین نموده است، با آن روبرو بوده و در تلاش برای اثبات آن است.این امر توسط شاخص هایی تحت عنوان شاخص های برازش تعیین می گردد. دکتر هایر بیان می دارد که اگر مدلی به صورت کامل اجرا شد و تمام بارهای عاملی و ضرایب مسیر هم تایید گردید ولی از نقطه نظر برازش ایراد داشت، هیچ ارزش علمی نخواهد داشت چرا که برشی از واقعیت نخواهد بود.یکی از مهمترین دسته های شاخص های برازش ، شاخص های مقتصد یا اقتصاد مدل است که در این مطلب به آن پرداخته ایم.

این دو شاخص اولین بار توسط Joreskog& Sorbom به عنوان شاخص جایگزین کای اسکوئر در سال 1989 به وجود امد به حجم  نمونه بستگی نداشته و نسبت واریانس باز تولید شده را به کمک برآورد مقدار کواریانس مشاهده شده محاسبه می نماید(Tabachnick&fidell,2007).  با مشاهده واریانس و کواریانس باز تولید شده توسط مدل شاخص GFI بیانگر میزان دقت مدل در تکرار ماتریس کواریانس مشاهده شده است(Hooper et al.,2008:54).

از زمانی که روش حداقل مربعات جریی مورد توجه و استفاده پژوهشگران در رشته های مختلف مدیریتی مانند مدیریت استراتژیک، مدیریت بازاریابی و مدیریت سیستم های اطلاعات قرار گرفته است، تا به حال یک چالش هنوز پیش روی محققین قرار داد که مطالعات زیادی نیز درباره آن انجام نشده است. این موضوع همان ناهمگنی داده ها(heterogeneity) است که باعث گردیده تا یک قسمت به طور مجزا در نرم افزارهای PLS به این موضوع اختصاص یابد.

روش نوشتن منابع الف- روش شماره ای: اگر در متن پايان نامه نام ( منظور از نام در اين قسمت، نام خانوادگی نويسنده می باشد.) نويسنده مرجع آورده نشود، شماره رديف مربوط به آن مرجع بر اساس فهرست مراجع، در آخر جمله يا پارگراف مربوط در داخل کروشه درج می گردد. در صورتيکه نام نويسندگان ذکر شود، شماره مرجع بلافاصله بعد از نام نويسنده و يا نويسندگان در داخل کروشه آورده می شود.