مدرسه بین المللی پژوهش کمی و کیفی اولین و بزرگترین مرکز بین المللی برگزارکننده دوره های روش پژوهش و نرم افزارهای پژوهش کمی، کیفی، آمیخته و مروری در ایران
شاخص نیکویی برازش GFI و شاخص نیکویی برازش اصلاح شده AGFI
این دو شاخص اولین بار توسط Joreskog& Sorbom به عنوان شاخص جایگزین کای اسکوئر در سال 1989 به وجود امد به حجم نمونه بستگی نداشته و نسبت واریانس باز تولید شده را به کمک برآورد مقدار کواریانس مشاهده شده محاسبه می نماید(Tabachnick&fidell,2007). با مشاهده واریانس و کواریانس باز تولید شده توسط مدل شاخص GFI بیانگر میزان دقت مدل در تکرار ماتریس کواریانس مشاهده شده است(Hooper et al.,2008:54). زمانی که مقدار زیادی درجه آزادی در مقایسه با حجم نمونه وجود داشته باشد از مقدار GFI کاسته می شود(Sharma et al,2005). به علاوه مقدار GFI به شدت تحت تاثیر تعداد پارامترهای مدل می باشد و با افزایش آن مقدار GFI افزایش می یابد(MacCallum&hong,1997). برای این شاخص نیز دامنه مختلفی توسط محققان درنظر گرفته شده است، برخی مقادیر بالای 0/9 را برای آن پیشنهاد نموده اند؛ میلز و شلوین(1998) به این نکته اشاره داشته اند که زمانی که بارهای عاملی و حجم نمونه کاهش می یابد، دامنه پذیرش بالای 0/95 مناسب تر است. حساسیت بالای این شاخص در سال های اخیر کاربرد این شاخص را کمتر نموده است تا جایی که برخی محققان توصصیه نموده اند که از این شاخص استفاده نشود(Sharma et al.,2005).
شاخص AGFIکه مرتبط به مقدار GFI می باشد، شاخصی است که GFI را بر اساس میزان درجه آزادی مدل تنطیم می نماید؛ در واقع هدف از GFI تنطیم شده (AGFI) جریمه نمودن مدل به آزادی افزایش تعداد پارامترهای جدید به مدل است، طوریکه افزودن تعداد پارامترهای جدید به مدل تاثیر مثبت بسیار کمی در بهبود برازش مدل دارد(Hoyle,2012:215) و همچنین باید در نظر داشت که مقدار AGFI با افزایش حجم نمونه افزایش نمی یابد. دامنه مورد پذیرش برای این شاخص مانند شاخص GFI مقادیر بالای 0/9 می باشد(Hooper et al.,2008)
