مدرسه بین المللی پژوهش کمی و کیفی اولین و بزرگترین مرکز بین المللی برگزارکننده دوره های روش پژوهش و نرم افزارهای پژوهش کمی، کیفی، آمیخته و مروری در ایران

همانطور که میدانیم مدل های اندازه گیری در مدل سازی معادلات ساختاری به دو دسته اصلی مدل اندازه گیری انعکاسی و ترکیبی تقسیم می شود که در مقالات گذشته آن ها را معرفی و تفاوت های آنها را بیان کرده ایم. متاسفانه یکی از اشتباهات رایج و بزرگ محققین در پژوهش های خویش عدم تدوین درست مدل اندازه گیری به عنوان مدلی انعکاسی و ترکیبی است که این اشتباه از عدم تشخیص آنها برای انتخاب یکی از این رویکرد ها ناشی می شود. در این مقاله تلاش شده روش های تشخیص مدل اندازه گیری انعکاسی از مدل اندازه گیری ترکیبی بحث شود.

این ناهمگنی در جامعه مورد مطالعه اغلب به خاطر وجود ادراکات و برداشت های متفاوت افراد مختلف از از موضوعات متفاوت است و اغلب در تحقیقات نگرش سنجی در مدیریت، بازاریابی و علوم اجتماعی و روانشناسی و غیره کاملا ملموس است. رویکرد FIMIX جامع ترین و رایج ترین رویکرد برای برخورد با ناهمگنی در مدل سازی مسیری PLS است.

در علم تصميم‌گيري كه در آن انتخاب يك راهكار از بين راهكارهاي موجود و يا اولويت‌بندي راهكارها مطرح است،‌ چند سالي است كه روشهاي تصميم گيري با شاخص‌هاي چند گانه «MADM» جاي خود را باز كرده‌اند. از اين ميان روش تحليل سلسله مراتبي (AHP) بيش از ساير روشها در علم مديريت مورد استفاده قرار گرفته است. فرايند تحليل سلسله مراتبي يكي از معروفترين فنون تصميم گيري چند معیاره است كه اولين بار توسط توماس ال. ساعتي عراقي الاصل در دهه 1970 ابداع گرديد. فرايند تحليل سلسله مراتبي منعكس كننده رفتار طبيعي و تفكر انساني است. اين تكنيك، مسائل پيچيده را بر اساس آثار متقابل آنها مورد بررسي قرار مي‌دهد و آنها را به شكلي ساده تبديل كرده و به حل آن مي‌پردازد.

رویکرد واریانس محور دومین نسل از روش های مدل سازی معادلات ساختاری، زوایای پنهان و محدودیت های نسل اول معادلات ساختاری یعنی رویکرد کواریانس محور را به چالش کشیده و افق های تازه ای در رشته هایی که از این روش پیشرفته آماری استفاده می کنند را ترسیم می کند. در این مقاله دلایل استفاده از این رویکرد بیان می شود.

۱. کاربرد الگوسازی معادلات ساختاری به عنوان یک بازی آماری به جای آزمون یک نظریه: هنوز در خیلی از تحقیقات مشاهده می‌شود که محقق از الگو سازی معادلات ساختاری بدون الگوی نظری قوی استفاده می‌کند. زمانی این روش مورد استفاده باید قرار گیرد که محقق الگوی نظری با استدلال های کافی در اختیار دارد و می‌تواند با استفاده از دلایل قوی و با بهره گیری از گزاره‌های حاصل از نظریه‌ها و تحقیقات با پشتوانه تجربی کاقی از الگوی نظری خود دفاع کند. به عبارتی دیگر کاربرد اصلی این تکنیک عمدتاً زمانی است که رویکرد تاییدی مد نظر است تا اکتشافی.