موضوع و هدف پدیدارنگاری

واضح است که پدیدارنگاران بر کشف حقیقت یا واقعیت متمرکز نیستند، یعنی از نگاه آنان خود واقعیت یا این که یک پدیده واقعا چیست، مدنظر نیست بلکه با توجه به موضوع پژوهش آنان چگونگی  پدیدار شدن یک پدیده برای افراد متفاوت است. در این راستا پدیدارنگاری بین دو دیدگاه دست اول و دست دوم تفاوت قایل شده و دیدگاه دست دوم را موضوع پژوهش خود قرار می دهند. از آنجایی که نظرات مختلفی درباره واقعیت وجود دارد یک هدف پژوهش ها می تواند یافتن این نکته باشد که واقعیت چیست؛ یعنی جستجو برای یافتن حقیقت. به عنوان مثال پاسخ به سوال امنیت اطلاعات در تجارت الکترونیک جیست بیانگر عبارتی در مورد واقعیت است. رویکرد دیگر تمرکز بر این است که افراد چگونه دنیا را می بینند و پاسخ به این گونه سوالات توضیحی است در مورد مفاهیم افراد از واقعیت، پدیدارنگاری روش پژوهش کیفی و تجربی است برای توصیف، تحلیل و فهم اینگونه مفاهیم.

به بیان دیگر وقتی در رشته ای مانند مدیریت پرسیده می شود چرا بعضی سازمانها نسبت به سازمانهای دیگر موفق تر هستند؟ هر پاسخی به این سوال عبارتی در مورد واقعیت است. اما می توان  این سوال را به گونه ای دیگر پرسید " مردم در مورد این که چرا بعضی از سازمانها نسبت به سازمانهای دیگر موفق تر هستند چه فکر می کنند؟" هر جوابی که به این سوال داده شود سخنی در مورد ادراک مردم در مورد واقعیت است. این دو گونه طراحی سوال، دو دیدگاه متفاوت ارایه می دهند. در سوال اول ماخود را به جهان معطوف کرده و در مورد آن اظهاراتی ارایه می کنیم اما در نوع دوم سوال خود را به مردم و ایده های آنها در مورد دنیا (یا تجارب آنان از دنیا) معطوف کرده و اظهاراتی در مورد ایده های مردم در مورد دنیا ارایه می دهیم. در پدیدارنگاری، مورد اول را دیدگاه دست اول و مورد دوم را دیدگاه دست دوم می نامند و پدیدارنگاری روشی است که دیدگاه دوم را مورد مطالعه قرار می دهد.

هر چند پدیدارنگاران بر دیدگاه دست دوم تمرکز دارند اما در پی این که چرا افراد به یک روش معین نمی اندیشند نیستند. ایده این روش این است که اختلاف موجود در چگونگی نگریستن یک جمعیت خاص چیزی را توصیف می کند و هدف تبیین دلایل این گوناگونی نیز نیست و به این روی نتیجه یک مطالعه پدیدارنگارانه مشتمل بر مجموعه ای از مفاهیم متفاوت مرتبط با پدیده تحت مطالعه است.

هرون و سوفات(۲۰۰۵) بیان می دارند پدیدارنگاری به توصیف تفاوت های کیفی کمک می کند نه توضیح دادن علت وجود این تفاوت ها . در این باره مارتون (۱۹۸۱) می نویسد که هدف پدیدارنگاری طبقه بندی افراد، مقایسه گروه ها، توضیح، پیش بینی یا قضاوت خوب و بد در مود افراد نیست بلکه هدف آن یافتن و منظم ساختن  اشکال افکار، به گونه ای است که افراد جنبه های مختلف واقعیت را تفسیر می نمایند. این پژوهش می تواند مکمل دیگر انواع پژوهش ها باشد و هدف آن توصیف، تحلیل و فهم تجربه است.

به طور خلاصه از آنجا که افراد مختلف می توانند نظرات متفاوتی درباره واقعیت یا یک پدیده داشته باشند و آن پدیده را به انحای متفاوتی مفهوم سازی کنند، افراد می توانند مفاهیم متفاوتی از یک پدیده واحد داشته باشند از این رو با توجه به دیدگاه دست دوم در پدیدارنگاری افراد می توانند مفاهیم متفاوتی از یک پدیده را در ذهن داشته باشند و با توجه به این که مفاهیم عنصر اصلی توصیف در مطالعات پدیدارنگاری می باشند، نگاهی دقیق تر به مفاهیم ، تجارب و آگاهی، در ادبیات روش پدیدارنگاری ضروری می باشد.