آمار استنباطی
هدف اصلی آمار توصیفی توصیف و تلخیص مجموعه ای از داده ها به صورت جداول فراوانی، شاخص های مرکزی و پراکندگی می باشد. اگرچه توصیف داده ها مهم است و شالوده هر تحلیلی می باشد ولی برای پاسخ به بسیاری از مسائل مهم و جالب توجهی که محقق با آن مواجه می شود کافی نیست مثلا آزمایشی را در نظر بگیرید که در آن محقق علاقمند است به این موضوع پی ببرد که آیا یک داروی خاص می تواند حافظه افراد را بهبود بخشد یا نه ؟
برای این کار محقق دو گروه را در نظر می گیرد: 1) گروه کنترل و 2) گروه آزمودنی
و دارو را تنها به گروه آزمودنی می دهد و سپس میانگین های این دو گروه را با هم مقایسه می کند. آمار توصیفی به محقق نمی گوید که آیا بین میانگین نمونه ای و میانگین جامعه فرضی تفاوت وجود دارد یا نه ؟ یا اینکه تفاوت میان میانگین های به دست آمده نمونه ای آنقدر کوچک هست که بتوان آن را با شانس بیان کرد؟ یا آیا این که آیا آن، تفاوت درستی را که بایستی مربوط به اثر تیمار آزمایشی (در اینجا دارو) باشد نشان می دهد؟
برای پی بردن به این موضوعات، محقق می بایستی ورای آمار توصیفی حرکت کند یعنی وارد قلمرو آمار استنباطی شود و به ویژه به سمت روش های آماری که می توانند او را برای رسیدن به این منظور کمک کنند حرکت کند. هدف اصلی آمار استنباطی به کارگیری امتیازات نمونه ای برای آزمون فرضیه و سپس تعمیم نتایج آن به جامعه است؛ به عبارت دیگر نتیجه گیری از جز به کل است.