یادگیری ضریب همبستگی[1]، کارکرد و انواع آن از اولین ملزومات به کارگیری روشهای محاسباتی در تحقیقات علی – معلولی می باشد . ضریب همبستگی مبنای محاسبات مربوط به تحلیل مسیر[2] و در نتیجه معادلات ساختاری[3] می باشد. ضريب همبستگي ارتباط بین دو متغیر را نشان می دهد.این ضریب ابزاری است آماری که به وسیله آن می توان درجه ای را که یک متغیر به متغیر مرتبط است را اندازه گیری کرد.

تجزيه و تحليل چند سطحي جهت تحقيقاتي به كار مي روند كه در آن دو يا سه سطح مختلف در ايجاد يك مشكل و يا يك پديده مطلوب دخالت دارند. نحوه دخالت نيز به گونه اي است كه يك عامل يا علت از سطح بالاتر به عنوان متغير تعديل كننده در رابطه اثر گذاري دو متغير مستقل و وابسته در سطح پايين تر اثر گذاشته و موجب تشديد و يا تضعيف اين رابطه مي شود.

هر پژوهشی زاییده یک مساله است. اما متاسفانه در تحقیقات آکادمیک داخلی بیان این دغدغه به درستی انجام نمی گیرد و بیشتر به یک مقدمه شبیه است تا بیان یک مساله. در این مقاله مواردی که باید در بیان یک مساله وجود داشته باشد ذکر می شود.

در این قسمت به صورت کوتاه ساختار هر یک از فصول پایان نامه و مواردی که در هر یک از فصول 5 گانه پایان نامه باید وجود داشته باشد ذکر شده است.

تحليل مسير يا path analysis روش آماري كاربرد ضرايب بتاي استاندارد رگرسيون چند متغيرى در مدل هاى ساختاري است هدف تحليل مسير به دست آوردن برآوردهاى كمى روابط علّى ( همکنشي يکجانبه يا کواريته) بين مجموعه اى از متغيرهاست.ساختن يک مدل علّي لزوماً به معناي وجود روابط علّي در بين متغيرهاي مدل نيست بلکه اين عليت بر اساس مفروضات همبستگي و نظر و پيشينه تحقيق استوار است.

یکی از مراحلی که در کیفیت پاسخ ها بسیار موثر است انتخاب صحیح افراد مجرب و آگاه در زمینه موضوع مورد مطالعه است. ابتدا باید معیار های انتخاب افراد مشخص شود. این معیار ها باید کاملا با موضوع پژوهش و الگوی مورد بررسی انطباق داشته باشد.

در روش PLS پژوهشگر به  مشکلات سایر روش ها برخورد نمی کند. عدم حساسیت PLS به حجم نمونه تا آنجاست که حتی تعداد نمونه می تواند کمتر از تعداد کل متغییرهای پژوهش باشد . به طور مثال ولد(1989) در مقاله خود مدلی را به کار می برد که دارای تعداد کل 27 متغییر است و این در حالی است که تعداد نمونه 10 عدد برای تحلیل استفاده شده است. یکی از قواعد شناخته شده برای تعیین حجم نمونه لازم در روش PLS، توسط بارکلای و همکاران (1995) ارائه شده است. این نویسندگان اظهار می دارند که حداقل حجم نمونه لازم برای استفاده از روش PLS، برابر است با بزرگترین مقدار حاصل از دو قاعده: