خطای نوع اول و خطای نوع دوم

خطای نوع اول

پس از انجام آزمون های آماری پژوهشگر در مورد رد یا عدم رد فرضیه تصمیم می گیرد.اگر نتایج آزمون به گونه ای باشد که نتوان آن را رد کرد،جایی برای اثبات یا تایید فرضیه پژوهشی باقی نمی ماند؛ اما اگر فرضیه صفر رد شود به طور غیرمستفیم فرضیه پژوهشی تایید می شود. اگر فرضیه صفر در واقع صحیح باشد ولی  پژوهشگر تصمیم به رد آن بگیرد خطای نوع اول رخ داده است.

به بیان دیگر این نوع خطا هنگامی انجام می شود که فرض صفر درست است اما پژوهشگر به اشتباه، فرض صفر را رد کرده و فرض پژوهش را می پذیرد. خطای نوع اول را با علامت آلفا نشان می دهند که سطح معنی داری گفته می شود و کوچکترین آن معمولا برابر با 0/05 است.

خطای نوع دوم

خطای نوع دوم هنگامی انجام می شود که فرض پژوهش درست است اما پژوهشگر به اشتباه فرض  پژوهش را رد کرده و فرض صفر را می پذیرد. خطای نوع دوم را با علامت بتا نشان می دهند.

اگر فرضیه صفر در واقع فرضیه ای غیرصحیح باشد اما پژوهشگر آن را تایید کند دچار خطای نوع دوم شده است به عبارت دیگر به اشتباه پذیرفتن فرض صفر را خطای نوع دوم گویند.

کارگاه مقدماتی و پیشرفته spss