مدل سازی معادلات ساختاری

مدل، از ریشه لاتینی Modus به‌معنای اندازه گرفته شده است. مدل همچنین به ما کمک می‌کند که به متن و درون پدیده‌هایی که نمی‌توانیم مستقیما آن‌ها را ببینیم هدایت شویم.مدل جزئی کوچک یا بازسازی کوچکی از یک شیء بزرگ است که از لحاظ کارکرد با شیء واقعی یکسان است (گرجی،1388، ص 33). مدل رابطه بین طرح نظری(تئوری)وکار جمع آوری و تجزیه و تحلیل اطلاعات می باشد.در علوم اجتماعی مدلها شامل نشانه ها و علائم هستند یعنی خصوصیات بعضی از پدیده های تجربی (شامل اجزا و ارتباط آنها) به طور منطقی از طریق مفاهیم مرتبط با یکدیگربیان می شود.بنابراین مدل منعکس کننده واقعیت است و جنبه های معینی از دنیای واقعی را که با مساله تحت بررسی ارتباط دارند مجسم می سازد.ر

همانطور که میدانیم مدل های اندازه گیری در مدل سازی معادلات ساختاری به دو دسته اصلی مدل اندازه گیری انعکاسی و ترکیبی تقسیم می شود که در مقالات گذشته آن ها را معرفی و تفاوت های آنها را بیان کرده ایم. متاسفانه یکی از اشتباهات رایج و بزرگ محققین در پژوهش های خویش عدم تدوین درست مدل اندازه گیری به عنوان مدلی انعکاسی و ترکیبی است که این اشتباه از عدم تشخیص آنها برای انتخاب یکی از این رویکرد ها ناشی می شود. در این مقاله تلاش شده روش های تشخیص مدل اندازه گیری انعکاسی از مدل اندازه گیری ترکیبی بحث شود.

این ناهمگنی در جامعه مورد مطالعه اغلب به خاطر وجود ادراکات و برداشت های متفاوت افراد مختلف از از موضوعات متفاوت است و اغلب در تحقیقات نگرش سنجی در مدیریت، بازاریابی و علوم اجتماعی و روانشناسی و غیره کاملا ملموس است. رویکرد FIMIX جامع ترین و رایج ترین رویکرد برای برخورد با ناهمگنی در مدل سازی مسیری PLS است.

رویکرد واریانس محور دومین نسل از روش های مدل سازی معادلات ساختاری، زوایای پنهان و محدودیت های نسل اول معادلات ساختاری یعنی رویکرد کواریانس محور را به چالش کشیده و افق های تازه ای در رشته هایی که از این روش پیشرفته آماری استفاده می کنند را ترسیم می کند. در این مقاله دلایل استفاده از این رویکرد بیان می شود.

۱. کاربرد الگوسازی معادلات ساختاری به عنوان یک بازی آماری به جای آزمون یک نظریه: هنوز در خیلی از تحقیقات مشاهده می‌شود که محقق از الگو سازی معادلات ساختاری بدون الگوی نظری قوی استفاده می‌کند. زمانی این روش مورد استفاده باید قرار گیرد که محقق الگوی نظری با استدلال های کافی در اختیار دارد و می‌تواند با استفاده از دلایل قوی و با بهره گیری از گزاره‌های حاصل از نظریه‌ها و تحقیقات با پشتوانه تجربی کاقی از الگوی نظری خود دفاع کند. به عبارتی دیگر کاربرد اصلی این تکنیک عمدتاً زمانی است که رویکرد تاییدی مد نظر است تا اکتشافی.

متاسفانه مدل هایی که با رویکرد واریانس محور از طریق نرم افزار های خانواده PLS مورد بررسی قرار می گیرند فاقد شاخصی کلی برای نگاه به مدل به صورت یکجا هستند. در این مقاله بررسی میکنیم که در رویکرد واریانس محور برای حل این مشکل چه راهکاری داریم.

مدل MIMIC در مدل سازی معادلات ساختاری ترکیبی از مدل های انعکاسی و ترکیبی است که به مدل های ساختاری با معرف های چندگانه و علل چند گانه شهرت دارد.